- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
مناجات با امام زمان عج الله تعالی فرجه در شهادت امام عسکری علیهالسلام
تسلیت ای حجّـت ثـانی عشر یاین الحسن زود بود از بهر تو داغ پـدر یابن الحسن قـلب بابت از شـرار زهر دشمن آب شد سوخت جسم و جانش از پا تا به سر یابن الحسن کودک شش ساله بودی بر پدر خواندی نماز ریختی از چشم خود خون جگر یابن الحسن زود گرد بی کسی بر ماه رخسارت نشست زود کردی جامۀ ماتم به بر یابن الحسن قرن ها چشم تو گریان است بر جدّت حسین لحظه لحظه ریختی اشک بصر یابن الحسن طفل بودی پیش چشمت چشم بابا بسته شد تو نگه کردی و او زد بال و پر یابن الحسن مخفی از چشم همه، چشم تو بر بابا گریست سوختی چون شمع سوزان تا سحر یابن الحسن قرن ها فریاد زهرا مادرت آید به گوش از مدینه بین آن دیوار و در یابن الحسن یـوسف زهـرا بـیـا با ما بگـو آخـر چـرا تربت زهراست مخفی از نظر یابن الحسن ای سرشک چارده معصوم از چشمت روان ای زده هجر تو بر دلها شرر یابن الحسن روز میثم تیره تر می باشد از شام فـراق تا شود خورشید رویت جلوه گر یابن الحسن
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام حسن عسکری علیهالسلام
این داستان زهر و جگـر مستمر شده چـشم پـسـر بـرای پـدر بـاز، تـر شـده تغـییر کرده رنگ رُخت یابن فـاطـمه کز سـوز سیـنهات پسرت با خبر شده آثار زهـر، صورتـتـان را کـبـود کرد معلوم شد که هر چه شده با جگر شده این تب که سوخت جسم تو تاثیر زهر بود؟ یا شعلۀ در است ز تو شـعـله ور شده این تـازگی نـداشت که با یـاد مـادری در کوچه، قـاتـل پـسری میـخ در شده آه ای امام یـازدهم ارث فـاطـمه است اینگونه گر که عمر شما مختصر شده آقا دل شما نـکـنـد سمـت کـربـلاست؟ که لحـظه لحظه داغ دلت بیـشتـر شده خـنـجـر نـمیبـریـد گـلـوی حـسیـن را امـا بـه روی گـردن او کـارگــر شـده خواهر که اِن یَکاد برای تو خوانده بود! دیگر چرا جـمـال منـیـرت نظر شده؟ ای بی ادب بلند شو از روی سیـنهاش سنگینی ات مصیبت این محتضر شده اوج مصیبت تو همین است خواهرت با کـاروان شمر و سنان هـمسفـر شده
: امتیاز
|
زبانحال امام حسن عسکری علیهالسلام قبل از شهادت
مهدى بیا كه رفـتنیَم، راهِ چـاره نیست جُز تو، به آسمان ولایت ستاره نیست آبى به كـامِ خُشكِ منِ تـشنه لب رسان در كارِ خِیر، حاجتِ هیچ اِستخاره نیست بِـنـشیـن كـنـارِ بـستـرم اى مـیـوۀ دِلَـم فُرصت به قَدرِ دیدنِ رویت دوباره نیست آه از دَمى كه حضرتِ حیدر به خانه دید در گوشِ مادرم اثر از گوشواره نیست مهـدى بِدان كه بِیـنِ مُصیـباتِ كـربلا جانسوزتر زِ حَلقِ پارۀ آن شیرخواره نیست جَـدّ غَـریبِ من، بَـدَنَش پاره پـاره شُد امّا بِه گِردِ من خَبَرى از سَواره نیست
: امتیاز
|
مصائب کوچۀ بنی هاشم و جسارت به حضرت زهرا سلام الله علیها
ظهور عصمت پروردگار زهرا بود جمال حق عـلی، آییـنه دار زهرا بود اگر تـجـلّی اسم هـوالکـریـم علیـست قسم به شاه نجف سفره دار زهرا بود تبـسم لب او غـم ز چـهـره ها می بُرد لطیـف تر ز نـسـیـم بـهـار زهـرا بود به دست خالی از این خانه سائلی نرود که در کنار علی خانه دار زهرا بود قسم به آن زرهی که همیشه پشت نداشت میان دست علی ذوالفـقار، زهرا بود اگر که نام علی هم ردیف با نمک است بر این مـلیح زمـانه نگـار زهـرا بود همه زمین و زمان در مطاف روی علیست به این مطاف معـظم مدار زهرا بود حسن کـریم حسین دستگـیر عـالمیان همیـشه علت این اعـتـبـار زهرا بود همه به مـادرشان افـتـخـار می کردند تـمـام عـزّت ایـل و تـبـار زهـرا بود همیشه حرف شفاعت که در میان آمد سخن ز بانوی ناقـه سوار زهرا بود شکست حرمت این خانواده پشت در اسیر درد و غمی بی شمار زهرا بود به وقت حـمله همه ریخـتـند در خانه به زیر ضربه در آن گیر و دار زهرا بود گـذاشت بی ادبی پا به روی چادر او میان آتش و گـرد و غـبار زهـرا بود تـمـام دلـنـگـرانـی او حـسـیــن شــده بـرای کرب وبلا بـیـقـرار زهـرا بود کسی که در همه راه زیر لب میگفت تکان مده سر او نیزه دار زهـرا بود
: امتیاز
|
مصائب کوچۀ بنی هاشم و جسارت به حضرت زهرا سلام الله علیها
شیطان به بیت حیِّ تعالی چه میکند؟ آتـش به گـرد خـانـۀ مـولا چه میکند؟ از بـاغ خُـلـد دود چرا می شود بـلـنـد؟ بر روی حور، سیلی اعدا چه میکند؟ رویش سیاه گردد و دستش شکسته باد قـنـفـذ کـنـار خـانـۀ مـولا چه میکـند؟ دارالـزیـارۀ نــبــی و آســتــان وحــی ای وای من، مغیره در آنجا چه میکند؟ گیرم رواست سوختن خـانه، میـخ در در سیـنـۀ شکـسـتۀ زهـرا چه میکند؟ باید ز تـازیـانه بـپـرسم که در بهـشت آثار خون به قامت طوبی چه میکند؟ زن در مـیـان خانه و مـرد غـریب او با دست بسته و تن تـنـهـا چه میکـند؟ در بیت وحی، حرمت یاسین به زیر پا یک لحظه بنگرید که طاها چه میکند؟ گـل ها ز غم فسرده و پـروانه منتظر شمع ز پا فـتاده به صحرا چه میکند؟ با بودن دو داغ بر او گریه گشته منع (میثم) ببین به فـاطـمه دنیا چه میکند
: امتیاز
|
مصائب کوچۀ بنی هاشم و جسارت به حضرت زهرا سلام الله علیها
یاری ز که جوید؟ دلِ من، یار ندارد یک مَحرم و یک رازنگهدار ندارد! با دیدن سوزِ دلِ من در چمن و باغ با داغ دل لالـه، کـسـی کـار نـدارد باید سر و کارش طرف چـاه بیـفـتد یوسف که در این شهر، خریدار ندارد از گریۀ پنهان عـلـی در دل شبها پیداست که دل دارد و، دلدار ندارد در گلشن آتشزدۀ عصمت و ایـثار پـرپـر شدن غـنچـه که انکار ندارد با فضه بگویید بیاید، که در این باغ نـیـلـوفـر بـیـمـار، پـرسـتـار نــدارد بر حاشیـۀ برگ شقـایـق بـنـویـسید: گـل، تاب فـشار در و دیـوار ندارد
: امتیاز
|
مصائب کوچۀ بنی هاشم و جسارت به حضرت زهرا سلام الله علیها
از میِ بغض امیر المؤمنین ساغر زدند با جسارت تـازیـانه بر تن کـوثـر زدند شاهـدم قـول من آذاهـا فـقـد آذانی است آن جنایت پیشگان سیلی به پیغـمبر زند مصطفی در باغ جنت دست بر پهلو گرفت تا لگد بر پهـلـوی صدیـقـۀ اطهـر زدند قامت انسیة الحورا چو شد نقـش زمین طایران وحی بسمل وار دورش پر زدند سینۀ محسن که از ضرب لگد آسیب دید راست گفتم تیر بر حلق علی اصغر زدند منـبر پیـغـمـبر اسلام وقـتـی غصب شد گـردن سـادات را تا دامن محـشر زدند بود جـرم او حـمایت از عـلی آخر چرا دیگر آن مظلومه را پیش روی حیدر زدند خواست قلب سخت تر از سنگشان آید به رحم بغض حیدر یادشان افتاد محکم تر زدند فـاطمه دنبال حـیـدر بود و دنبال سرش چار کودک دست خود بر سینه و بر سر زدند دست ناپاک سـقـیـفـه بر جنایت باز شد تـا قـیـامـت کـشـتـن آل عـلـی آغـاز شد
: امتیاز
|
شهادت حضرت محسن بن علی علیه السلام
نشستهام که به دست آورم نگـاهت را به آسـمـان بـزنـم تـا غـبـار راهـت را ز رو سیاهی من شب به شـرم میافتد سپـیـد کن شب تاریک رو سیـاهت را چـقـدر گـریـه بـرایـم نـمـودهای مـادر بمیرم اینکه نبینم من اشک و آهت را کدام روضه بخوانیم و باز گـریه کنیم کدام روضۀ محبوب و دل بخواهت را چقدر غیرت خورشیدیَت شکست آن روز که ریسمان زده بودند دست ماهت را مـیـان کوچه تو را میزدنـد ای مـادر بـمـیرم اینکه عـلـی دید قـتـلگـاهت را
: امتیاز
|
مصائب کوچۀ بنی هاشم و جسارت به حضرت زهرا سلام الله علیها
شعله در شعله دل کوچه پُر از غم میشد کوچه در آتش و خون داشت جهنم میشد بین دیوار و در انگار زنی جان میداد جان به لب از غم او عـالم و آدم میشد
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام رضا علیهالسلام
چون سرو که بر زمین فتاد افتادی دلـتـنـگ شـدی یـاد جـواد افــتـادی مانند عـلی که سمت زهرا می رفت بر روی زمیـن تو هـم ز یاد افـتادی ********************* مامون چه نمود و تو چه دیدی ای وای کاین گونه به حجره ات رسیدی ای وای فهـمـیـد ابا صلت چه آمـد به سـرت تا دیـد عـبا به سر کـشیدی ای وای ********************* از بسکه به حجره تو غریب آمده ای گردید بدل حجـره به مـاتـمـکـده ای تا جان بـدهی به خـاک مانند حسین فـرش کف حجره را کناری زده ای
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام رضا علیهالسلام
دعا كـنـیـد شـب گـریـه آورش نـرسـد و جـانِ او به لـبـانِ مـطـهـرش نـرسد هـنوز هم كه جـوادش نـیـامـده از راه دعـا كـنـیـد نـفـس هـای آخـرش نـرسد بدون سرفـۀ خـونـین جـگـر نمی ریزد دعا كنید كه زخمی به حنجرش نرسد هزار شكر كه معصومه با برادر نیست وگرنه داشت دعایی كه خواهرش نرسد چنان به رویِ زمین می خورَد قدم به قدم گمان كنم كه به حجره به بسترش نرسد نفس نفس زدنش سخت تر شده ای داد خدا كند كه صدایش به مـادرش نرسد جوادش عاقبت آمد، گریز روضه رسید پسر رسید كه روضه به آخرش نرسد حـسیـن بر سرِ زانـو، جوانـش اُفـتـاده نمی شود نـزنـد داد، بـر سـرش نـرسد بغل كشیده تنش را ولی زمین می ریخت به خیمه گـاه گـمانم كه اكـبـرش نرسد چـقـدر هـلــهـلـه دارنــد ارازلِ كـوفـه دعا كنید كه ای كاش خواهرش نرسد علی كه رفت عمو رفت دختری ترسید دویـد آتـشِ خـیـمـه به پـیـكـرش نرسد دوید عمه كه پیش از سنان به او برسد كه دستهایِ حرامی به معجرش نرسد
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام رضا علیهالسلام
سـلام و درود خـدا، ای رئوف به روح بـلـنـد شما ای رئـوف شـهـنـشاه ایران ما، ای رئوف علیّ بن موسی الرّضا، ای رئوف بـده تو عـطـای زیـادی بـه من بگو: فَادخُلی فی عِبادی، به من من آن آهـوی خسته جان توأم که از گـرگ ها در امـان تـوأم پـنـاهــم بــده، مـیـهـمـان تــوأم ببین در حرم نوحه خوان توأم مرا چشم های تو مجذوب کرد مرض هام را ناگهان خوب کرد تو با نوکرت همنشین هستی و شهنشاه و شاه آفـرین هـستی و به انگشتر دین، نگین هستی و جـواز قـبـولـی دیـن هـسـتی و در اینجا پـر زائـرت میشوی سه جـا یـاور زائرت میشوی من آن زائـرم که پـرم سوخـته دلـم مثـل شـمـع حـرم سوخـته به تو فکر کردم، سرم سوخته بـرای تـو شـاه کــرم سـوخـتـه تو را از مدیـنه کجا میبـرند؟ بـدون جـوادت چـرا میبـرند؟ اگرچه تو در عرش نامت رضاست شه ارتضایی، مقامت رضاست قعودت رضا و قیامت رضاست سکوتت رضا و کلامت رضاست رضـایت نـده زهـر آبـت کـنـد شرارش به قـلـبت اصابت کند وجـود تو لبـریز از سم که شد دلت گُر گرفت و پُر از غم که شد تـوان تـنـت نـاگهـان کم که شد و در کوچه ها قامتت خم که شد می فـتـی به یـاد هـمان مـادری که در کوچه شد یاس نیلوفری به حجره رسیدی، جوادت رسید عـلـی اکـبـر تو به دادت رسید بـرای وداع و عـیـادت رسـیـد در آن لحضه آقا به یادت رسید حسینی که بالاسرش شمر بود بجای عـلی اکـبـرش شمر بود نکش خنجر ای شمر بالا سرش نَبَر دشنه ات را روی حنجرش ببین می دود سمت تو خواهرش تو نـشنـیـده ای نـالـۀ مـادرش؟ حسین مرا تـشـنـه ذبحش نکن چو قصّاب با دشنه ذبحش نکن
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام رضا علیهالسلام
زهر کاری شده و شعله به پیکر اُفتاد لالهای خشک شد و سوخت و پرپر اُفتاد چقدر سخت شده تا که به حُجره برسد تا درِ خانـۀ خود رفـت و مکـرر اُفـتاد بسکه از فرط عطش لب به لبِ خود میزد شعـله بر بال و پرِ هرچه کـبوتر اُفتاد ناله میکـرد خـدایا جـگـرم میسـوزد نوحه میخواند ولی از نفس آخر اُفتاد گریه میکرد به حالش در و دیوار که باز یادِ لبهـایِ تَـرک خوردۀ اصغـر اُفـتاد یادِ طـفـلان یتـیـمی که به شام آوردند یادِ آن شعله که از بـام به معجـر اُفتاد خیزران، کعبِ نِی و خنده تبانی کردند تا که خـاکستر و آتش سرِ دخـتـر اُفتاد
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام رضا علیهالسلام
باز در شهر پیمبر چه قـدر غوغا شد باز هم چشم حرم پای غـمی دریـا شد قسمت این است ز یثرب برود جانب طوس روضۀ غـربت آقا هـمه جا بـر پـا شد خواهران گریهکن هجر برادر شدهاند باز هـم دور کسی هـمهـمـۀ زنها شد باز هم کـودکی از دیـدن بابا جـا ماند بـاز هـم دیــدن او آرزوی بــابــا شــد امر فرمود که پشت سر من گریه کنید امر آقا به چه سـوز جگـری اجرا شد هر کجا حرف وداع است گریزش یکجاست به همان جا که حسین بن علی تنها شد زد به میدان و پس از مدتی افتاد زمین همه دیـدنـد که بـالای سرش بـلـوا شد همگی در پی ایناند که سـودی ببـرند سـر دزدیــدن پـیـراهـن او دعــوا شـد مادری دست به پهلو شد و دیگر غش کرد قـاتلی خـنده کنان از روی سینه پا شد
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام رضا علیهالسلام
در این حریم ذکرم، یا رب و یا کریم است دستم اگرچه خالیست، خرجیم با کریم است کم میشود مگر از این سفره هر چه بُردند؟ وقتی طرف حساب شاه و گدا، کریم است بـیـهـوده زائـرانـش دست کـرم نـدارنـد هر کس شد آشنـای این آشنا کـریم است تضمین ذکر یا مَن یُعطِی الکثیر من اوست گرچه زیاده خواهم، او منتها کریم است با این همه گـنـاهـم، فوراً مرا بغـل کرد من بـاورم نمیشد، اینـقـدرها کـریم است نـوکـر غـریـب بـاشد، مـولا نمیپـسـنـدد گـفـته سه جا میآیم، آقای ما کـریم است اصلا ًبهشت یعـنی در این حـرم نشستن امروز با رضاییم، فـردا خـدا کریم است بـاب الجـواد بـودیـم، دیـدیـم کـاظمـیـنـیـم باب الرضا نوشته، ابن الرضا کریم است هر جا که روضه بوده، بالا نشسته زهرا آنکس که بُرده من را، تا کربلا کریم است بردند مثل نذری، هرعضوی از علی را این جسم قطعه قطعه، روی عبا کریم است
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
به جز هوای حرم در سرم هوایی نیست اسیـر دام تو را حاجت رهـایی نیست بدون پـَرتُـوِ نور تو ای جناب ضُحـی فقط سیاهی محض است روشنایی نیست اگر که نوکـر این درگهـم حساب کنی مرا به شاهی عـالم هم اِعـتنایی نیست هـمـه قـبـیـلـهٔ مـن رفـتـهانـد قـربـانـت به غیر تیر نگـاهت که آشنـایی نیست دلم گره به ضریـح تو خـورده میدانم به غیر این گره،هیچم گره گشایی نیست
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام رضا علیهالسلام
خیرت رسید و عبد معاصی عطا گرفت پست و حـقـیر عـالـم امکان بها گرفت رو بـر تو کرد با هـمـۀ روسیـاهـیـش از گوشه چشم نافـذتان او شـفـا گرفت آقا ردش نکن که امـیـدش فـقـط تویی با صـد امـیـد کـوبـۀ بیت الـولا گرفت جانی دوباره در تن بیجان او نشست تا عـشـقـتـان میان دلش را فرا گرفت یا ایـهـالـرئـوف و ز لـطف مجـسـمت بیدست و پاترین بشر دست و پا گرفت بخـشیـده شد تـمـام گـنـاه و خـطای او وقـتی قـدم در آن حـرم با صفا گرفت شـبـنـم ز دیـدۀ تـر او بر زمین چکـید بـا زائـرین تو چـو دم یا رضا گـرفت یا ایهـاالـکـریـم و به عـشـق نـگـاه تـو بنگر دراز، دست خودش این گدا گرفت قربان نام تو که گـره را گـشایش ست بایـد که نام اطهـرتـان را طـلا گرفت هرکس زآب دلکـش این بارگه چـشید دیگـر کـجـا نـشانـه ز آب بـقـا گرفـت من از لـبـان عـاشـق رنـدی شـنـیـدهام اینجا ز رأفت تو شـود کـربـلا گـرفت بیشک نشسته دردلـتان مهر نـوکری کو در حرم نوای شه سر جـدا گرفت گفتی که گریه کن تو به جد غریب ما یابن الشبیب گـریـۀ تو هر کجا گرفت ما هم به رسم و کار شما گریه میکنیم هرجا کـسی زماتـم جدت عـزا گرفت شعـرم تمـام، حـرف دلـم نا تـمام ماند آهی زیاده تر ز سـرش از شما گرفت
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام رضا علیهالسلام
ای گـل گـلـزار زهــرا یـا رضا ای عـزیـز جـان طاهـا یا رضـا هـشتـمین شـمـس درخـشـان ولا پور زهـرا نجـل موسی یا رضا هر دلی شد جای گـنج عـشق تو میشـود آن دل مـصفّـا یا رضـا ای طـبـیـب دردمـنـدان کن دگر درد مــا را هـم مـداوا یـا رضـا ضـامن آهـو ضـمانـت کن ز ما هم به دنیا هم به عـقبی یا رضا هــر دلـی در آرزوی کــوی تـو از فـراقـت گـشتـه شیدا یا رضا دوری و هـجـران یـاران شهـیـد زد شـراره بـر دل مـا یـا رضـا جـبهـهها کی میرود از یاد ما؟ در حـقـیـقت بودی آنجا یا رضا جبهه میخانه، تو بودی میفروش عاشقان مجنون، تو لیلا، یا رضا سـاقـیـا بر ما تو می کـم دادهای مستی از سر رفت ما را یا رضا تـا شـدم هـشیـار دیـدم دیــر شـد ریخت می، بشکست صهبا یا رضا در عـزایت تا که گـیـرم دامنـت میکـنـم هر لحـظـه آوا یـا رضا آه از آن دم که پُر خون شد دلت شـد فـدا جـان تو مـولا یا رضـا زهر کین بر جسم و جانت زد شرر در دلت شد شعـله بر پا یا رضا گوشۀ حجره تو غلطیدی به خاک بی کس و محزون و تنها یا رضا از عطش بی تاب گشتی آن زمان نـالـهات شد وا حـسیـنا یا رضـا درد غربت، زهر کین شد قاتلت خونجگر رفـتـی ز دنیا یا رضا آنکه روزی مادرت را زد کتک او تو را هم کشت حالا یا رضا عاقـبت بعد از جفای خصم دون میهمان گشتی به زهرا یا رضا
: امتیاز
|
ترسیم حالات امام رضا علیهالسلام در هنگام شهادت
آهستـه میآمد ولی بـیبـال و پَـر بـود یک دست بر پهلو و دستی برجگر بود زیـر سـر مهـمـانـی اجـبـاریاش بـود وقتی که میآمد عبایش روی سر بود از بس میان کـوچـهها افـتاد بر خـاک روی لـبـاسـش ردپـای هـر گـذر بـود با آه مـیافـتـاد و بر میخـواسـت امـا آهـش زمـان راه رفـتـن بـیـشـتـر بـود وقـتـی عــصـای پــیــری آدم نـبــاشـد بـایـد به زیـر مـنّـت دیـوار و در بـود آری شـبــیـه قـصـۀ آن کـوچـه تـنـگ فـرسنگ ها انـگـار خـانـه دورتـر بود بال و پرش زخمی شد از بس دست و پا زد هر جای حجـره ردِ پـاهای جگـر بود سختی کـشیـد اما چـقدر آرام جان داد آخـر سرش بر روی پـاهای پـسر بود باید که اهل کـشـف باشی بین روضه بـایـد میـان روضههـا اهـل نـظـر بود وای از حسین از آن دمی که چشم وا کرد پا روی زخم سینه اش پُر درد سر بود وای از دمی که رفت بالا خنجری کُند وای از کسی که شاهدش با چشم تر بود
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام رضا علیهالسلام
وقـتی عـبا را بر سر خود میکـشیدی بـنـد امـیــد عــالــمـی را مـیبُــریـدی هربار می افتادی و میگفتی ای کاش آه ای عـصای پـیـری من میرسیـدی وقـتی میّـسـر نـیست تا بـاشد جـوادت ای کاش می شد تا عصایی میخریدی بـا جـمـلـۀ ای وای مـادر بیـن کـوچـه آه از نـهـاد هـر گـزاره مـیشـنــیــدی از درد میپیـچـی به خود تنهـای تنها چـشم تو مانده سـوی در با نا امـیـدی خاکی شده سر تا به پایت بـین حجـره حـالا شـدی مانند آن رأس شهـیدی ... ابن شبیبت را صدا کن روضهای خوان آن روضهای را که گریبان میدریدی
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام رضا علیهالسلام
عـبا کـشیده به سر غربتی نهـان دارد نگـاه زار به این حالـش آسـمـان دارد به یک قـدم نـرسیـده دوبـاره میافـتـد مشخص است تنی زار و ناتوان دارد به سوز زهـر پذیـرایی از غـریبی شد چه یـادگـاری تـلخـی ز میـزبـان دارد نباید اصلا از او انتظار حرفی داشت نفـس بُـریـده کجـا قـدرت بـیـان دارد؟ کمک گرفت ز دیوار کم زمین بخورد چه آمده به سـرش قـامـتی کـمان دارد اگرکه بسته در حجره را دلیلی داشت نخواست تا که ببـینند نیـمه جـان دارد هزار شکر سرش روی دامن پسر است در این دقایق جانسوز روضه خوان دارد هزار شکـر تـنـش زیـر آفـتاب نـرفت هزار شکر که در حجره سایبان دارد نه اهل بیت رضا را کسی اسارت برد نه اینکه قـاتل او چوب خیـزران دارد
: امتیاز
|